Buk pospolity
Fagus sylvatica – łac. fagus od gr. phegos „buk”; łac. silvaticus „leśny”, od łac. silva „las”; nazwa znana od starożytności. Rodzina: Bukowate (Fagaceae)
Buk to jedno z najpiękniejszych drzew liściastych rosnących w polskich lasach. Wiele osób uwielbia odwiedzać las bukowy jesienią, ponieważ jest on wtedy zachwycająco kolorowy ze względu na przebarwiające się liście. Na wiosnę natomiast, zaraz po rozwinięciu, jajowate liście buka są z wierzchu żywo zielone, a od spodu nieco jaśniejsze.
Początkowo są gęsto owłosione, później nagie i lśniące. Kora z kolei wyróżnia się gładkością i srebrzystym połyskiem. Owoce buka to małe trójkanciaste orzeszki zamknięte w kolczastej okrywie. Zwane pospolicie bukwią, są jadalne i stanowią nie lada przysmak dla wiewiórek, sójek, a przede wszystkim dzików. Buki lubią miejsca umiarkowanie wilgotne, żyzną glebę oraz cień.
Warto wiedzieć: Buki osiągają wiek ok. 300 lat. W Polsce ich występowanie określone jest granicą zasięgu. Możemy je spotkać na zachodzie, północy, a także na południu kraju, gdzie wraz z jodłą, grabem, dębem bezszypułkowym i świerkiem tworzą lasy regla dolnego (do wys. 900 m n.p.m.). W parkach sadzi się przeważnie odmianę ozdobną o czerwonych liściach.
Ciekawostka: Jasne drewno buka o różowawym odcieniu jest bardzo twarde. Znajduje zastosowanie we wnętrzach budynków (schody, podłogi), jest stosowane do produkcji mebli giętych oraz zabawek z drewna.
Zapylanie: roślina wiatropylna.
Rozsiewanie: zoochoria.
