Szakale zamieszkały na Pomorzu
Do pracowników pomorskiego Nadleśnictwa Kwidzyn kilka dni temu dotarła informacja, że na terenie jednego z leśnictw widziano „dziwnego lisa” lub „małego wilka".
Martwe zwierzę zauważono na poboczu jednej z lokalnych dróg. Po otrzymaniu zgłoszenia pojechał tam Andrzej Bołkowski, pracownik nadleśnictwa. Leśnik stwierdził, że zwierzak nie jest ani „dziwnym lisem” czy też „małym wilkiem”, tylko szakalem. Cechą charakterystyczną tego gatunku są zrośnięte opuszki środkowych palców przednich łap. Zwierzę było martwe i nosiło ślady walki.
Nadleśnictwo o znalezionym szakalu poinformowało RDLP w Gdańsku i RDOŚ oraz Powiatowego Lekarza Weterynarii. Informacja została również przesłana do Instytutu Badania Ssaków PAN w Białowieży.
Pracownicy IBS na podstawie zdjęć stwierdzili, że jest to szakal złocisty, choć należało jeszcze potwierdzić tę informację. Z prośbą o próbki tkanki i sierści odezwały się również inne instytucje: Uniwersytet Warszawski, Wydział Genetyki i Biotechnologii oraz Stowarzyszenie dla natury „Wilk".
Po kilku dniach białowieski IBS potwierdził, że to na pewno szakal złocisty.
Znalezione zwierzę było 3-4 letnim samcem, o wadze ok. 14 kg. Według oceny pracowników Instytutu Badania Ssaków szakal był cały pogryziony, więc przypuszczalnie przed śmiercią stoczył walkę z innym drapieżnikiem. Na terenie, gdzie został znaleziony od pewnego czasu bytują wilki. Jak przypuszczają leśnicy, to one mogły pogryźć szakala złocistego.
Dalsze badania szkieletu (preparacja ze względu na stan rozkładu, nie będzie możliwa) pozwoli określić dietę drapieżnika i dostarczy informacji skąd przywędrował.
Informacje o szakalach złocistych na terenie Nadleśnictwa Kwidzyn pojawiały się już na początku 2016 r. Okazało się, że w okolicach miejscowości Biała Góra, Benowo i Barcice, na terenie OHZ Nadleśnictwa Kwidzyn, zaobserwowano sześć szakali. Wprawdzie nie udało się sfotografować drapieżników, to obserwacje wielokrotnie się powtórzyły.
Szakal złocisty (Canis aureus) głównie zamieszkuje południową część Europy. Jego aktualny zasięg obejmuje całe Bałkany, Węgry, Austrię, Mołdawię, Rumunię, Grecję i sięga po czarnomorskie wybrzeże Ukrainy i Rosji aż do Morza Kaspijskiego i Kaukazu, gdzie łączy się z populacją azjatycką. Poza stałym zasięgiem pojedyncze osobniki zaobserwowano także w Szwajcarii, Niemczech, Czechach, Słowacji i Białorusi.
Szakal ma złote, krótkie, szorstkie futro, którego zakres barwy jest pomiędzy złotym a jasnożółtym kolorem, przechodzącym w kolor brązowy na końcach kończyn. Kolor zmienia się w zależności od pory roku i regionu zamieszkania.
