Co wyrośnie na martwym drewnie?
Kolejny artykuł z grzybowego cyklu, który został zamieszczony przez Nadleśnictwo Stare Jabłonki (RDLP w Olsztynie). Tym razem można przeczytać także o gatunkach, dla których w lesie zostawia się martwe drewno.
Spacerując po lasach, nie tylko olsztyńskiego Nadleśnictwa Stare Jabłonki, można zauważyć dużą ilość leżącego, rozkładającego się drewna. Szczególnie teraz, wiosną, gdy jeszcze nie ma liści, jest ono bardzo widoczne. Drewno to jest pozostawiane celowo, gdyż jest swego rodzaju „oazą życia" dla różnych gatunków grzybów, bezkręgowców, płazów, gadów, ptaków czy ssaków.
Między innymi dzięki temu można zobaczyć rzadkie gatunki grzybów. Wśród nich są ciekawe gatunki grzybów będących pod ochroną (częściową, do niedawna ścisłą). Pierwszym z nich jest szyszkowiec łuskowaty (Strobilomyces strobilaceus). Grzyb rurkowy, którego nie można pomylić z żadnym innym. Jego kapelusz jest pokryty charakterystycznymi, dachówkowato ułożonymi wełnistymi kosmkami. Są one grube, odstające i szarobrunatne z ciemniejszym zakończeniem.
Następny, to ozorek dębowy (Fistulina hepatica). Zwykle wyrasta u podstawy dębów, u których wywołuje tzw. brunatną zgniliznę. Zanim jednak zniszczy drzewo, nadaje mu czerwonawy odcień, co przekłada się na jego wyższą wartość w meblarstwie. Młode owocniki przypominają kawałki gąbki.
Miąższ ma owocowy zapach i jest soczysty, przy czym sok ma intensywną, krwistoczerwoną barwę. Starsze owocniki przypominają krwisty kawał wątroby (stąd „hepatica"). Opisywany zwykle jako jadalny, o kwaskowatym smaku.
Wśród tych niezwykłych okazów można również wymienić monetkę bukową (Oudemansiella mucida), która nie jest chroniona, ale też niezbyt częsta. Z jej grzybni pozyskuje się mucydynę - antybiotyk do zwalczania grzybic skóry! Niektóre źródła podają, że jest jadalna, lecz niezbyt smaczna, za to na pewno jest bardzo fotogeniczna – śnieżnobiała i lśniąca jak porcelana.
